Menu

Torenklok

Wat is een Kerk met fiere toren zonder klok?

Waar de oorspronkelijke klok van de Kerk gehangen heeft weten we, maar waar deze gebleven is niet.
Over de huidige torenklok weten we meer. Toen de Verkenners 10 jaar de Kerk in gebruik hadden, jubileerde Burgemeester Sassen.
De gemeenschap vroeg hem, welk cadeau hem ‘welgevallig’ zou zijn. Hij  wilde  graag  een geldbedrag, dat aangewend zou worden voor het laten gieten van een bronzen luidklok voor het Kerkje van Persingen. De toren was in dat jaar goed onderhanden genomen en een mooie klok zou niet misstaan.
Midden 1960 was er een bedrag bijeen, het Kerkbestuur van Persingen had Fl. 500 geschonken en het echtpaar Sassen besloot het ontbrekende deel bij te leggen. De opdracht ging naar De Koninklijke Eijsbout, klokken- gieters van naam te Asten.

 

Klok 5

 

 

 

 

 

 

 

 

 

In aanwezigheid van het echtpaar en familie werd gegoten.

Kopie van Kopie van Klok 6

IMG_0011

 

 

 

 

 

 

 

 

 

De klok klaar voor transport.

Het opschift is: PROSPER – CATHARINA
PAGOS JUNGO
CIVES VOCO
1-10-1935 – 1-10-1960

DE DORPEN VERBIND IK, DE BURGERS ROEP IK.

Klok 4

 

 

 

 

 

 

 

In de deuropening, met schort, buurvrouw Kroes, de schoondochter van Dora. Recht zien we Hopman Jan Wycherinck.

Klok 1

 

 

 

 

 

 

Klok 3

 

 

 

 

 

 

 

De inzegening van de klok.

Het was de wens van het echtpaar om de klok dagelijks te laten luiden, te hunner nagedachtenis.  Maar het ging de gemeenteraad te ver om dagelijks een gemeentewerker naar Persingen te laten fietsen die daar de klok zou luiden. Daarom besloot het paar om ook een ‘Quasimodo’ te schenken. Deze elektrische, door een uurwerk, gestuurde installatie is genoemd naar de beroemde Klokkenluider van de Notre Dame in Parijs, die in het boek van Victor Hugo zijn liefde voor de beeldschone zigeunerin Esmeralda, niet beantwoord ziet.

Dagelijks om 12 uur precies, verheft de klok haar stem en laat 62 slagen van zich horen.

Het eerste, mechanische- uurwerk is kortgeleden vervangen door een zogenaamd atoom-uurwerk, zodat bij zomer-of wintertijd wisselingen de ‘kippen niet meer van de leg raken.’

In februari 2014 heeft Eijsbouts de klok waterpas gehangen en heeft schilder Lex Tenwestend het ijzerwerk behandeld.